Trzy dekady ośrodka w Kucobach

Na jubileusz ośrodka przyjechali harcerze z dawnych lat, już ze swoimi rodzinami i dziećmi, które obecnie są zuchami.

Początki ośrodka były bardzo skromne. Według kart historii ośrodka 22 czerwca 1987 r. harcerze z Hufca ZHP Chorzów znaleźli kompletnie zdewastowaną, nieczynną leśniczówkę Stare Kucoby oraz dużą stodołę z dwoma przybudówkami.

Wszystko było jeszcze niemal prowizoryczne. Budynek mieszkalny był bez okien, pieców, światła elektrycznego, z dziurawym i zarwanym dachem oraz w większości przegniłymi stropami. Ale dla harcerzy lat osiemdziesiątych-dziewięćdziesiątych to było wyzwanie do jeszcze większego zaangażowania.

Instruktorzy i harcerze prawie wszystko robili własnymi siłami. Komenda Hufca zdecydowała o stworzeniu tu stałej bazy. Największy wkład w budowę ośrodka włożyli: Andrzej Czaputa, Jacek Głuch, Grzegorz Jończyk, Adam Zambrzycki, Krzysztof Koteja, Adam Łukawski, Adam Malarz, Roman Ptok, Grażyna i Henryk Widerowie.

Obecnie w ośrodku są czyste, schludne pomieszczenia dla gości, a piętrowe łóżka w pokojach dodają uroku. Na terenie ośrodka znajduje się jadalnia na trzysta osób z zapleczem kuchennym. To właśnie w tej jadalni zgromadzili się harcerze z dawnych lat ze swoimi dziećmi, by w rodzinnej atmosferze świętować trzydziestą rocznicę istnienia ośrodka.

W budynku są 33 miejsca noclegowe, ale można również korzystać z domków kempingowych, gdzie jest jeszcze więcej miejsc. Tak jak przed trzydziestu laty wszystkiego doglądają Ewa i Marek Niziołkowie, którzy mieszkają tam, jak ciągle mówią „tymczasowo”. Jedna podstawowa zmiana nastąpiła od czasu, kiedy tam trafili. Piec węglowy zamienili na centralne ogrzewanie.

Na uroczystość przybyły władze ZHP: hm. Anna Peterko – komendant, hm. Aleksandra Lechocka, z-ca Komendanta ds. organizacyjnych i pracy z kadrą, hm. Grażyna Widera - zastępczyni komendanta hufca ds. pracy z kadrą, phm. Anna Sobótka-Samorańska - zastępczyni komendanta ds. programowych oraz hm. Bartłomiej Kolisko - skarbnik.